به گزارش الفباخبر ،فرهنگ هر ملت مجموعه ای از عواملی است که ساختار زندگی آن ملت را تعیین میکند و به نوبه خود در تبیین نحوه رفتار، طرز تفکر، امیال، مقررات، تفاوتها و مشخصات روانشناسی مردم تأثیر قابل ملاحظه ای دارد. از دیدگاه برخی دانشمندان برنامه ریزی جامع ذهنی ست که نشانگر اکتسابی بودن آن و نه ذاتی و غریــزی بودنش است و با آموزش میتوان از یک فرهنگ ناتوان به یک فرهنگ توانا روی آورد.
از آنجایی که بیمه زمینه رشد و توسعه بیشتر کشور را فراهم می نماید و به لحاظ ماهیت و آثار خود مانع از عمیقشدن شکاف بین طبقات اجتماعی میشود و در نتیجه تنشها و التهابهای اجتماعی و سیاسی را کاهش میدهد. باتوجه به زمان طولانی لازم برای شکلگیری تحولات فرهنگی، استفاده از روشهای راهبردی برای فرهنگسازی توسعه بیمه الزامی است؛ زیرا سیاست های پایهای ، مبتنی بر مطالعات نظاممند بوده و لذا تغییر در مدیریت که طی زمان طولانی اجتنابناپذیر است موجب تغییر در سیاستها نخواهد شد.
با توجه به مطالعات گسترده جهانی ریسکگریزی یا اجتناب از عدمقطعیت یکی از چهار ویژگی اصلی فرهنگ ملی هر کشوری محسوب میشود. به طوریکه می توان افراد جامعه به دو بخش ریسک پذیر ( گریزان از بیمه ) و ریسک گریز ( بیمه گذاران صنعت بیمه ) تقسیم نمود.
طبق بررسی های صورت پذیرفته توسط محققان جامعه شناسی و روانشناسان مشخص شده است که افراد متفاوت در موقعیتهای دارای ریسک و مخاطرات مشابه، واکنشها و رفتارهای بسیار متفاوتی از خود نشان میدهند. این رفتار ممکن است ناشی از پیشزمینه خانوادگی، آموزش، موقعیت جغرافیایی و تجربه پیشین باشد. بسیاری از صاحبنظران هم بر این عقیدهاند که افراد در انتخاب بین ریسکگریزی یا ریسکپذیری تحت تأثیر فرهنگشان قرار دارند. بنابراین می توان این پیش فرض را مورد نظر داشت که قبول ریسک یا گریز از آن از طرف اقشار جامعه ، عمدتاً منشاء فرهنگی داشته تا اینکه به علت محافظهکاری و موارد مشابه آن باشد.
بنابراین فرهنگسازی و بسترسازی برای توسعه ضریب نفوذ بیمه، بدون شناخت و فهم فرهنگ ملی میسر نمیشود، زیرا ویژگیهای فرهنگ ملی که نقطه ای حساس و استراتژیک است ، بر فرهنگ بیمه اثر میگذارد ، پس ضرورت توجه به فرهنگ ملی کشور در بحث توسعه فرهنگ بیمه امری اجتنابناپذیر بوده فلذا با توجه عمیق تر به این نقطه میتوان کلیه سیاست گذاران صنعت بیمه بلاخص بیمه مرکزی ج.ا را تشویق به پژوهش پیرامون شناسایی نقاط قوت و ضعف فرهنگ ملی نمود و بعد از شناخت ابعاد و پتانسیل های فرهنگ ملی ، می توان با محور قراردادن آموزش و پرورش در خصوص عدم توسعه یافتگی صنعت بیمه در کشور ، برای برنامهریزی های فرهنگی توسعه محور را به اجرا گذاشت.
بــا اعتقاد به این مطلب که بین گسترش بیمه و درجه توسعه اقتصادی کشورها رابطه مستقیم و تعیینکننده وجود دارد و نیز با آگاهی از این موضوع که توسعه اقتصادی پایدار در گرو شرایط باثبات و اطمینانبخش است می توان بیمه را به عنوان یکی از ارکان مهم موثر در تامین مالی و امنیت شغلی محســوب نمود و در همین راستا نقش بیمه را نه تنها به جایگاه کمک به کاهش ریسک ها ، مخاطرات و تامین مالی زیاندیدگان در فعالیتهای اقتصادی محدود نمود ، بلکه بیمه نهاد گردآورنده سرمایه و سرمایهگذاری است که میتواند در زمینه افزایش سرمایهگذاری و تقویت تولید در کشور نقش مهمی ایفا کند.
با گسترش فرهنگ بیمه، بازار بیمه در کشور گسترش یافته و صنعت بیمه قادر خواهد بود در بازار نقشی فعالتر ایفا نماید. توسعه فرهنگ بیمه در ابعاد مختلف سبب اطمینان و آرامش آحاد جامعه علی الخصوص سرمایه گذاران داخلی و خارجی شده و در نتیجه سرعت سرمایهگذاری و سهولت جذب آنها برای اقتصاد ملی افزایش می یابد.
با توجه به جمیع مطالب بیان شده و دغدغه بسیار بزرگ ارباب جمعی صنعت بیمه در عدم توسعه فرهنگ بیمه و به تبع آن پایین بودن سطح ضریب نفوذ بیمه در اقتصاد خرد و کلان کشور به نظر سرمایه گذاری بلند مدت و هدفمند در بخش های ذیل اجتناب ناپذیر باشد:
۱. برنامهریزی آموزشی در مقاطع تحصیلی مختلف جهت آشنایی بیشتر با فرهنگ بیمه؛ تفاهم با آموزش و پروش و دانشگاه ها در راستای گنجاندن مفاهیم بیمه ای در متب درسی و اختصاص واحدهای درسی آشنایی با بیمه در دانشگاه ها به عنوان واحدهای اجباری
۲. افزایش آگاهی عمومی نسبت به فرهنگ بیمه؛ برنامه ای مدون ، به روز و موثر در بخش تولید محتوای بیمه ای برای تاثیرگذاری بر فرهنگ ملی و عمومی جامعه
۳. ایجاد نگرش درست و محرکهای مناسب جهت خرید بیمه از طریق اصلاح و گسترش فرهنگ بیمه
۴. لزوم تطابق طرحها و پوششهای بیمهای با ویژگیهای ساختار فرهنگی جامعه؛
۵. شناسایی ترکیبهای ناسازگار با فرهنگ بیمه و تلاش جهت اصلاح یا حذف آنها؛
۶. ضرورت تربیت نیروی انسانی ماهر و متخصص در زمینه ارایه خدمات بیمه ای
۷. لزوم سرمایه گذاری بیمه مرکزی ج.ا در بخش پژوهش های فرهنگی و تطبیقی
انتهای پیام