به گزارش الفباخبر، با چنین رویکردی پرسش مهم و اساسی این است که سهم شرکت های معروف ارزیابی خسارت از این حجم پرونده چه میزان بوده است؟
گذشته از آمار و ارقام اعلامی از سوی بیمه مرکزی در خصوص عملکرد صنعت بیمه در لابه لای اعداد واقعیت های قابل توجهی نهفته است که می تواند گلوگاه های استراتژیک صنعت را به نمایش گذارد.
آمارهای اعلامی تعداد پرونده های بررسی شده ی خسارت در رشته درمان در سال گذشته را در حالی 31 میلیون اعلام کرده که شرکت های بیمه به دلیل کمبود نیروی انسانی و بدنه ی کارشناسی ارزیابی این پرونده ها را برون سپاری کرده اند و بخش قابل توجهی از شرکت های بیمه با تعداد محدودی از ارزیابان معروف خسارت درمان کار می کنند و به نظر می رسد که چرخه مالی در این بخش بسیار قابل توجه است.
این موارد در حالی است که صنعت آمار شخص ثالث و حوادث راننده را جداگانه اعلام می کند که به لحاظ تعدادی هر دو این رشته ها در یک بیمه نامه که به نام ثالث همه ما می شناسیم تجمیع می شود.
بنابراین صنعت بیمه در بخش تعداد خسارت، از سوی ارزیابان و در بخش تعداد فروش بیمه نامه، از سوی شبکه نمایندگان محصور است
برخی رشته های دیگر مانند مهندسی نیز دارای آمار و ارقام قابل توجهی در بخش تولید حق بیمه و خسارت ها است . آمارهای اعلامی تاکید می کند که روند رشد نسبت خسارت در این رشته بیشتر از حق بیمه تولیدی است.
اما سهم 4 درصدی بیمه های آتش سوزی از کل حق بیمه صادره در کشور با توجه به تهدیدهای طبیعی و ... نیز حائز اهمیت است.
تعداد 3523986 فقره بیمه نامه آتش سوزی در سال گذشته صادر شده است که اگر این تعداد را به 250 روز کاری تقسیم کنیم بالغ بر 14 هزار فقره خواهد شد که سهم 26 شرکت بیمه ای از این تعداد 542فقره خواهد بود.
اما نکته اینجاست که صنعت بیمه بالغ بر 77 هزارو 208 نماینده و 1317 شعبه(سالنامه آماری 99) دارد، بنابراین با چنین بدنه ای سهم فروش روزانه شبکه فروش از تعداد بیمه نامه های آتش سوزی ناچیز به نظر می رسد و صنعت بیمه در زمینه تربیت و آموزش شبکه فروش تقریبا دستاوردی نداشته است.
از سوی دیگر یک سوم بازار بیمه کشور در اختیار بخش دولتی است و سهم بخش غیردولتی از صنعت به 68.5 درصد بازار رسیده است. در چنین ساختاری چانه زنی برای تصاحب کرسی های مدیریتی در بخش دولتی طبیعی به نظر می رسد.
ارائه آمارهای رشد از صنعت در حالی منعکس می شود که عملکرد شرکت ها به تفکیک ارائه نشده است و معلوم نیست تاثیر رشد صنعت در شرکتی مانند ایران که حدود یک سوم بازار بیمه کشور را در اختیار دارد و بنابر آخرین آمارهای اعلامی دارای زیان انباشته نیز هست به چه شکل خواهد بود؟
بنابراین با توجه به تحلیل های آماری و با توجه به روند رو به رشد تقاضا برای تاسیس شرکت های بیمه ای آیا نیاز نیست که برنامه کسب و کاری شرکت های نوظهور با دقت مضاعفی مورد نقد و بررسی قرار گیرد؟
منبع: راز پول
انتهای پیام