الفباخبر ، ترکیب "جمهوری اسلامی" از این منظر یک ترکیب تناقضآمیز و جمع ضدین است، اما به هر صورت، با فروکاستن از مفهوم رایج دموکراسی و حکومت مردم بر مردم، و تاویل آن به مردم سالاری دینی، جمهوریاسلامی در ذیل این مفاهیم به سامان رسیده است.
جمهور اگر بر اکثریت رایدهنددگان دلالت کند، آنگاه "جمهوری اقلیت" نیز مانند ، ترکیب"جمهوری اسلامی" خود دچار تناقض درونی است.جانشینی اقلیت بجای اکثریت، مفهوم "جمهور" را دچار نقصان بنیادی می کند.
اکنون که انتخابات 1400 در جریان است، ملت ایران با چندین گزینه مواجه است.
یک: رای دادن به یکی از کاندیداهای تایید شده شورای نگهبان.
دو: شرکت کردن در مناسک انتخابات بدون رای.
سه: شرکت نکردن در انتخابات و قهر مطلق با صندوق های رای
چهار : ترکیبی از این سه حالت.
به نظر می رسد در وضعیت حاضر(تاریخ نشر این مطلب) اکثریت واجدین شرکت در انتخابات ، تصمیم به عدم مشارکت در انتخابات دارند. اما اقلیت با هر نسبتی در انتخابات شرکت خواهند کرد که برخی از آنها فقط در مناسک انتخابات مشارکت خواهند نمود و رای آنها به اسم کسی نوشته نخواهد شد.
سویه های تحلیل
انتصابات تلقی کردن انتخابات که برخی از آن با عنوان کودتای انتخاباتی یاد می کنند، و عدم مشارکت در بازی بدون تماشاگر و حتی بازیکن! یکی از نگاه های مسلط مردم است.
عادی انگاری وضعیت پیش آمده، و تحلیل همسو با حاکمیت و هسته سخت آن، و مشارکت کردن در انتخابات، نگاه دیگر ملت به انتخابات است.
تردید در اصل مشارکت و عدم مشارکت با توجه به منافع ملی از بعد داخلی و خارجی، که هنوز به تصمیم مشخصی نرسیده اند، نیز سویه دیگر تماشای صحنه سیاسی کشور است.
حاشیه
ضعف سازمان صدا و سیما در اجرای مناظره، و فقدان ارایه سازمان تحلیل به مخاطب پس از برگزاری انتخابات بر اهالی رسانه و مردم پوشیده نیست.
سازمان صدا و سیما تنها به ارایه برنامه های کاندیدا ها می پردازد و جانب داری از کاندیدای مورد نظر خود را پیش از مراحل ثبت نام به عمل آورده است و تحلیل مناظرات را بر ضد اهداف پیشین خود ارزیابی می کند و به دست خودش، رسانه را زمینگیر کرده است.
اتاق ها و گروها در فضای مجازی، بازی را به دست گرفته اند و شخصیت ها و مردم رودر رو باهم به گفت و گو می پردازند و ماجرا را تحلیل می کنند. از این نظر مردم بر سازمان رسمی رسانه ای حاکمیت غلبه پیدا کرده اند.
رای ندادن، یک فعالیت و کنش به حساب می آید و نه انفعال و بی عملی، این نگاه در بین اکثریت جامعه، تسری یافته و مخالفت صریح آن با وضعیت جاری بر کسی پوشیده نیست.
چیدمان 5 بر 2 کاندیداها توسط شورای نگهبان، از نظر رسانه ای، باید منجر به غلبه نگاه 5 نفری بر نگاه 2 نفری باشد، بدیهی است در صورتی که از گروه 5 نفره کاسته نشود، آرای رای دهندگان به این نگاه با هر نسبتی بین آنها تقسیم خواهد شد و کف 24 میلیون رای را تا 13 الی 15 میلیون رای فرو خواهد کاست.
در صورتی که از 2 نفر یکی باقی بماند و از 5 نفر دیگر یک کاندیدا، هرچند موجب پیروزی نگاه 5 نفره خواهد شد اما، دامنه تحدید، سیاسی را تا حد( یا مرا انتخاب کن یا مرا انتخاب کن) گسترش خواهد یافت و به این ترتیب، مفهوم جمهوری اقلیت! به ادبیات سیاسی کشور اضافه خواهد شد، ضمن آن که طنز تلخی در درون دارد، کشور را دچار چالش های اساسی پس از اننتخابات خواهد کرد و نظام را از چاله به چاه خواهد انداخت، می توان نام های دیگری را نیز جانشین این اسم کرد.
بیانیه های افراد متنفذ و صاحبان قدرت و کنترل اجتماعی که اکثریت جامعه دل در گرو محبت آنها دارند، نیز بر رفتار اکثریت صحه گذاشته است و همچنان این ماجرا ادامه خواهد یافت.
چنانچه اجماع تشکیلاتی در بین هدایتگران اکثریت رخ نماید، بحران مشروعیت و مقبولیت از پیش از انتخابات دامن دولت آتی ( رییس جمهوری اقلیت)را گرفته است و این مساله چالشهایی را دامن خواهد زد که بر آینده ملت تاثیر بسیار عمیقی خواهد داشت.
نگارنده این سطور همواره مشارکت کردن در اننتخابات را، راهی برای باز نگه داشتن مسیر دموکراسی تلقی کرده و در تمام مناسبات پیشین بر آن تاکید کرده است.
در حال حاضر، اجماع بر عدم مشارکت را راهی برای باز کردن مسیر دموکراسی می داند و بر آن تاکید دارد. سود کشور ، منافع ملی، حفظ تمامیت ارضی، تامین امنیت داخلی و بین المللی را در توجه کردن به آرای مردم می داند و کسی جز خود مردم را قیم ملت نمی داند.
این، آن نکته ای است، که در صورت عدم توجه به آن، دامن بی عدالتی، فقر، و...گسترش و عفونت نهفته در ساختار مفسد آفرین نظام ادامه خواهد یافت. و روز به روز اوضاع را از این که هست بدتر خواهد کرد.
چنان که تجربه ملت می گوید: امروز بهتر از دیروز است چون فردا حتما بد تر از امروز خواهد بود.
نویسنده: بهروز قزلباش
انتهای پیام