به گزارش الفباخبر، در همین راستا شرکتهای بیمه برای توسعه فعالیت و برای اینکه بتوانند سهم بیشتری از بازار را به دست آورند، همواره تلاش کردهاند تا بر تعداد نمایندگان و بازاریابان خود بیفزایند و شبکه فروش را گسترش دهند که البته در پیش گرفتن این رویه گاهی هم باعث شده کیفیت فدای کمیت شود و آنطور که باید به کیفیت خدمات بیمه توجه نشود.
نتیجه این شرایط هم بهوجود آمدن یک شبکه فروش ناکارآمد در صنعت بیمه است که به اذعان کارشناسان این حوزه، فعالیت بخش زیادی از آنها توجیه اقتصادی لازم را ندارد و از کارآیی پایینی برخوردار است.
اعضای شبکه فروش صنعت بیمه
کارگزاران بیمه
اشخاص حقیق یا حقوقی که در مقابل دریافت کارمزد، واسطه معاملات بیمهای میان بیمهگذار و بیمهگر هستند. کارگزاران، بخشی از شبکه فروش در صنعت بیمه هستند که نماینده خریداران بیمهنامه بوده و پروانه فعالیت خود را به طور مستقیم از بیمه مرکزی دریافت میکنند.
نمایندگان بیمه
اشخاص حقیقی یا حقوقی که با توجه به قوانین و مقررات مفاد آییننامه و به نمایندگی از طرف شرکت بیمه طرف قرارداد، مجاز به عرضه خدمات بیمهای در داخل کشور خواهند بود.
نماینده هیچگونه مسئولیتی در قبال خطرات بیمهشده ندارد بلکه در نقش وایطه میان بیمهگر و بیمهگذار فعالیت میکند و به پرداخت حق بیمه به نماینده بیمه در حکم پرداخت حق بیمه به شرکت بیمه است.
شعب بیمه
واحد سازمانی وابسته و تابع شرکت بیمه که به عرضه خدمات بیمهای میپردازد. در واقع، شعبه واحدی دیگر از شرکت بیمه اصلی است که به طور مستقیم موضوع و وظایف شرکت را در محل انجام میدهد.
شعبه برای گسترش فعالیتهای شرکت و به طور معمول در مناطقی که فاصله زیادی از شرکت دارند، ایجاد میشود. به خودی خود واحدی مستقل نیست و به صورت کامل تحت نظر شرکت اصلی است.
تا پایان سال 1398 حدود 9/37 هزار نماینده عمومی، بیش از 2/39 هزار نماینده تخصصی بیمه عمر و 965 کارگزار رسمی (اعم از حقیقی و حقوقی) در بازار بیمه فعالیت میکنند. در این سال تعداد شعب شرکتهای بیمه به 1317 شعبه میرسد که در سراسر کشور پراکنده هستند.
تحلیل آماری شبکه فروش بیمه در ایران
در دوره زمانی سال 1357 تا 1398 نمایندگیها، کارگزاریها و شعب بیمه به طور متوسط رشدهای 17، 7/25 و 9/8 درصدی را تجربه کردهاند.
متوسط رشد نمایندگیها و شعب در هر چهار دهه بعد از انقلاب، از متوسط رشد حق بیمه تولیدی و سرانه آن بیشتر بوده و از این منظر شواهدی از صرفههای اقتصادی نسبت به مقیاس مشاهده میشود.
رشد کارگزاریها، در دهه اول پس از انقلاب از متوسط رشد حق بیمه تولیدی و سرانه آن پیشی گرفته است.
تا سالهای 1398، بیشترین سهم از تعداد نمایندگیها مربوط به استان تهران که در آن سهم نمایندگیهای بیمه دولتی (بیمه ایران) بیش از سهم نمایندگیهای غیر دولتی است.
این در حالی است که در نیمی از استانهای کشور این مسئله حالت معکوس داشته و یا اختلاف میان نمایندگیهای دولتی و غیردولتی معنادار نیست.
بالاترین رشد در طول سالهای 1385 تا 1398 در میان نمایندگان بیمه دولتی مربوط به استانهای اردبیل و آذربایجان غربی و در میان نمایندگان بیمههای غیر دولتی مربوط به استانهای ایلام و سمنان است. به عبارت دیگر، رشد نمایندگان بیمههای غیر دولتی بسیار بالاتر از تنها شرکت بیمه دولتی در استانها است.
تا سال 1398، تمرکز نمایندگان بیمه فعال در 9 استان تهران، خراسان رضوی، البرز، اصفهان، مازندران، فارس، آذربایجان شرقی، گیلان و خوزستان بیشتر بوده و از متوسط 2491 نماینده برای هر استان بالاتر است. در این سال، از تمام نمایندگان بیمه فعال، 2/49 درصد نمایندگان جنرال و 8/50 درصد نمایندگان بیمه عمر هستند.
نمایندگیهای بیمههای غیردولتی از رشد مناسبی در قیاس با نمایندگان بیمه دولتی برخوردار بوده و جنبههای توسعه خصوصی نمایندگان بیمهای در صنعت بیمه ایران مشهود است.
اگرچه رشد نمایندگیهای بیمه غیر دولتی در کشور بالا است اما براساس آخرین آمار، بیشترین سهم در میان نمایندگیهای صنعت بیمه ایران مربوط به بیمه پاسارگاد با سهم 35% و بیمه ایران با سهم 17% بوده و نزدیک به نیمی از نمایندگیهای کل کشور مربوط به این دو شرکت بیمه است.
تا پایان سال 1398 تمرکز کارگزاران بیمه کشور تنها در 8 درصد استان کشور (تهران، خراسان رضوی، اصفهان، مازندران، البرز، آذربایجان شرقی، فارس و یزد، در مجموع با 4/80 درصد از سهم کل) بیشتر بوده، به نحوی که تعداد کارگزاران بیمه آنها از میانگین 31 کارگزاری برای هر استان بالاتر است.
تا پایان سال 1398 از تعدا د کل کارگزاران بیمه فعال، حدود 81 درصد دارای شخصیت حقیقی و 19 درصد دیگر دارای شخصیت حقوقی هستند.
تا پایان سال 1398 تمرکز شعب تنها در 1 شرکت بیمه ایران، آسیا، پاسارگاد، معلم، نوین، البرز، دانا، پارسیان، کارآفرین و سینا (در مجموع حدود 2/64 درصد سهم از شعب کل کشور) بالاتر بوده، به نحوی که تعداد شعب هر یک از آنها از میانگین 49 شعبه برای هر شرکت بالاتر است.
برای دوره زمانی 1385 تا 1398 تمرکز شعب تنها در 10 استان تهران، مازندران، اصفهان، خراسان رضوی، آإربایجان شرقی، گیلان، خوزستان، فارس، آذربایجان غربی و هرمزگان (در مجموع 2/55 درصد از سهم کل شعب) بالاتر است، به طوری که تعداد شعب هر یک از آنها از میانگین 42 شعبه برای هر استان بالاتر است.
بخش عمده حق بیمه تولیدی توسط کارگزاریها و شعب صنعت بیمه نسبت به نمایندگیها به دست میآید، اگرچه نرخ آن میان کارگزاریها و شعب یا نمایندگیها در حال کاهش است.
تحلیل عاملی-اکتشافی شبکه فروش بیمه در ایران
بار عاملی، هم در شبکه فروش دولتی و هم خصوصی بر روی دو عامل قرار میگیرد. برمبنای آمار و اطلاعات، آمار اول شامل استانهایی است که متوسط رشد تعداد نمایندگیها در آنها فاصله بیشتری نسبت به متوسط رشد تعداد شعب دارد و گویی شبکه فروش دارای رشد نامتوازن است. این در حالی است که در استانهای دیگر عامل دوم، شکاف میان متوسط رشد تعداد نمایندگیها و تعداد شعب کمتر است و به بیان دیگر، شبکه فروش متوازنی دارد.
بر این اساس، به شرکتهای بیمه خصوصی در ایران پیشنهاد میشود به جز در استانهای تهران، خراسان شمالی و قم، در سایر استانها به گسترش متوازن شبکه فروش توجه ویژه نمایند.
انتهای پیام