عناوین مهم :
اما خساراتی که در پی شیوع این بیماری از یک سو به دامداران و از سوی دیگر به حیات وحش وارد می‌شود چند سال دیگر ادامه خواهد داشت؟
کریم امیری، معاون بیماری‌های مشترک دفتر بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی سازمان دامپزشکی کشور به میزان گفت: بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (پی‌پی‌آر) در کشور ما بومی شده و تا زمانی که ریشه‌کن نشود، هر ساله شاهد تلفات این بیماری در میان دام‌های اهلی و حیات وحش خواهیم بود.
وی با بیان اینکه پی‌پی‌آر پس از طاعون گاوی، دومین بیماری کاندید ریشه‌کن شدن در جهان است افزود: طبق برنامه‌ریزی OIE (سازمان جهانی بهداشت دام) پی‌پی‌آر تا سال ۲۰۳۰ در سراسر جهان ریشه‌کن خواهد شد.
امیری ادامه داد: در ایران برای ریشه‌کن شدن پی‌پی‌آر، واکسیناسیون فراگیر در دست اجرا قرار گرفته که از امسال آغاز می‌شود و امیدواریم طبق این برنامه طاعون نشخوارکنندگان کوچک تا سال ۲۰۲۵ در ایران ریشه‌کن شود.
وی با اشاره به اینکه واکسیناسیون فراگیر یک برنامه ملی است و به صورت رایگان اجرا می‌شود افزود: واکسیناسیون دام‌های اهلی در سال‌های گذشته نهایتا با ۳۰ میلیون واکسن صورت می‌گرفت در حالی که امسال در راستای اجرای واکسیناسیون فراگیر دام‌های اهلی، ۶۰ میلیون واکسن در نظر گرفته شده است. واکسیناسیون فراگیر دام‌های اهلی امسال در سراسر کشور به اجرا در خواهد آمد و پس از آن سه سال متوالی، دام‌های جوان واکسینه خواهند شد. سه سال هم مراقبت داریم و این برنامه نهایتا تا سال ۲۰۳۰ به پایان می‌رسد.
معاون بیماری‌های مشترک دفتر بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی سازمان دامپزشکی کشور با ابراز تاسف از خساراتی که طی سال‌های گذشته بر اثر شیوع پی‌پی‌آر به دامداران وارد شده یادآور شد: از آنجا که عامل ابتلای وحوش به پی‌پی‌آر، حضور دام‌های اهلی در طبیعت است با واکسیناسیون فراگیر دام‌های اهلی، دیگر شاهد شیوع این بیماری در حیات وحش نخواهیم بود.
امیری با بیان اینکه در حال حاضر۷۰ کشور در آفریقا، آسیا و خاورمیانه میزبان طاعون نشخوارکنندگان کوچک هستند تاکید کرد: شانس موفقیت در ریشه‌کن کردن پی‌پی‌آر در در مقایسه با بیماری‌هایی چون تب برفکی به مراتب بیشتر چرا که این بیماری با واکسیناسیون به راحتی قابل کنترل بوده و واکسن آن در دسترسی است. این بیماری همچنین بر خلاف بسیاری از بیماری‌ها از جمله تب برفکی، فقط یک سویه دارد.
طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری ویروسی مسری گوسفند و بز است که در صورت تماس آنها با حیوانات وحشی، به عنوان مثال، استفاده از آبشخور مشترک از دام اهلی به حیوانات وحشی سرایت می‌کند. بیماری PPR با شروع ناگهانی تب، ریزش ترشحات از چشم و بینی، زخم دهان، تنگی نفس، اسهال بدبو و سرفه بروز می‌کند و دام مبتلا به شدت لاغر شده و تلف می‌شود. ترشحات چشم، بینی، آب دهان و مدفوع حاوی مقادیر زیادی از ویروس این بیماری است و شیر حیوان نیز حاوی ویروس است.
